Η Γιαγιά Μου

ονειρα...ονειρα που ειχε σε νεοτερη ηλικεια και τις τα εκλεψαν. κοντουλα γεματουλα με αραια μαλλια χαμενη σε εναν καταδικο της κοσμο που πολλοι θα ηθελαν να εχουν. αυτη ειναι η γιαγια μου. καθε φορα με μια ματια με ενα αντικρυσμα νιωθω τα ματια μου υγρα. να κλαινε για το θεαμα που αντικριζουν. γιατι η γιαγια μου ειναι μοναδικη. γιατι η αρρωστια βρηκε τη γιαγια μου. γιατι η αρρωστια ηξερε πως η γιαγια μου ειναι ενα δυνατο ατομο και μπορει να το αντεξει. ομως η αρρωστια ηρθε μετα. πρωτα χτυπησε την πορτα η δυστυχια. ο θανατος του παππου μου. και απο κεινη την ημερα μας επισκεπτηκε η αρρωστεια. η γιαγια μου τρελαθηκε. αλλοι λενε πως ζει σε ενα ιδανικο κοσμο. ποια ειναι η αληθεια? οι συζητησεις μαζι της δεν βγαζουν ακρη. τα παιδια της γειτονιας γελανε μαζι της. και οταν τους βλεπει να χαμογελανε, γελαει και αυτη νομιζοντας πως εχει γινει κατι αστειο. μου ερχεται να ουρλιαξω. 'γιαγια ξυπνα σε κοροιδευουν' και αυτη συνεχιζει να γελαει. η μητερα μου της χαμογελαει και αυτη. και η γιαγια μου την μαλωνει και της λεει 'ο ανθρωπος που χαμογελα οταν ολα πανε στραβα σημαινει πως εχει βρει καποιον για να ριξει το φταιξιμο' η μαμα απανταει οτι δεν υπαρχει τιποτα στραβο. και η γιαγια μου απανταει¨'νομιζετε οτι δεν ξερω την καταντια μου?' κλεινεται στο δωματιο με οργη. αχ γιαγιακα να ηξερες. να ηξερες μονο ποσο πολυ σε αγαπαω και στεναχωριεμαι να σε βλεπω ετσι. σαγαπαω γιαγια και δεν ντρεπομαι να το πω. σαγαπαω γιατι δινεις νοημα στη ζωη μου. της δινεις την ελπιδα οτι θα γινεις καλα...και οτι η παραπανω σκηνη καποια στιγμη θα παψει να επαναλαμβανεται καθε μερα...