Γειά σας!

Καλωσήρθατε στον κόσμο μου. Οι αναρτήσεις εδώ πέρα είναι οι σκέψεις μου και η ζωή μου. ελπίζω να σας αρέσουν... Καλό Διάβασμα...

Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

Μια Ζωη

επιτελους τελειωσαν οι εξετασεις. και δεν χαιρομαι επειδη δεν χρειαζεται αν διαβασω ξανα για ενα τριμηνο για το σχολειο. χαιρομαι που επιτελους φευγωωωωω. ναι αλλαζω σχολειοο! δεν μπορουσα να αντεξω αυτους τους διπροσωπους ανθρωπους. να βγαινεις εξω μαζι τους τα βραδυα να περνατε καλα και μετα να σε θαυουν πισω απο την πλατη σου, να σε κατηγορουν για πραγματα που δεν εκανες ποτε, να σε κανουν να αισθανεσαι οτι εσυ φταις και στο τελος δηθεν τα ξεχναν ολα και ειναι ολα μια χαρα αλλα το ψυχολογικο εμενα μου 'μεινε. και δεν θα τους συγχωρησω ποτε. ναι ηθελα να εκδικηθω οσο τιποτα αλλο. και βρηκα την εκδικηση μου. χωρις εμενα δεν ειναι τιποτα. γιατι εγω ενωνα την παρεα. ηδη αρχησανε και δεν μιλανε η μια στην αλλη. γιατι εγω ημουν ο κρικος που τις συνεδεε. και τωρα καλα να παθουν που η καθε μια προσπαθει αν πιαστει απο μενα. με παιρνουν τηλεφωνα να μου πουν τον πονο τους και εγω σκληρα τους απανταω ''δεν κανουμε παρεα. γτ να σε ακουσω? πανε στις κολλητες σου'' και οταν πια κανεις δεν τις καλει για βολτα παλι σε μενα στρεφονται. αλλα οχι δεν θα τους κανω την χαρη. βγαινω με αλλα παιδια. δεν περναω τοσο καλα οπως περνουσα με αυτες αλλα η αλλαγη ειναι αυτο που χρειαζομαι. ετσι θα παω σε ενα σχολειο που δεν θα γνωριζω κανεναν. τριτη γυμνασιου του χρονου. θα ειναι δυσκολα. αλλα ξερω οτι θα τα καταφερω. ανι. θα τα καταφερω...

Σάββατο 15 Μαΐου 2010

λογω εξετασεων δεν μπορω να γραφω τιποτα... τα λεμε το καλοκαιρι

Σάββατο 1 Μαΐου 2010

Baby Join Me In Death

baby join me in death
baby join me in death
baby join me in death


αιωνιες υποσχεσεις που δινουν τα ζευγαρακια. ο ερωτας τους ενωνει, η αγαπη τους δυναμωνει, τα ψεματα και τα λαθη τους χωριζουν αλλα παρολο που ξερουν το τραγικο τελος συνεχιζουν να δινουν την υποσχεση ''για παντα''...

we are so young
our lives have just began
but already we're considering
escape from this world

πραγματι αυτα τα λες οταν εισαι νεος. οταν το αιμα σου ακομα βραζει και θεωρεις οτι ο κοσμος ειναι φτιαγμενος για τα δικα σου δεδομενα. θες να δραπετευσεις απο την πιεση και τον κοσμο γενικοτερα και να ζησεις σε ενα ονειρο μαζι με τον ανθρωπο που του υποσχεθηκες οτι θα ειστε μαζι μ
εχρι το θανατο.

and we're waited for so long
for this moment to come
we're so anxious to be together
together in death

και θες τοσο να τηρησεις αυτη την υποσχεση σου και σκεφτεσαι να τα δωσεις ολα για ολα μεχρι να γινεις αυτονομος. στην ελλαδα μεχρι να περασεις σε μια καλη σχολη και αν μπορεις να δωθεις στον ερωτα. ομως στον δρομο που δυανυεις ολα αυτα τα ξεχνας και στο τελος καταληγεις επιτυχημενος κατα την αποψη των γονιων σου αλλα μεσα σου εχεις ξεχασει τον σκοπο που ειχες. μαζι με τον σκοπο εχεις ξεχασει και την αληθινη σου αγαπη...

won't you die tonight for love
baby join me in death
won't you die tonight for love
baby join me in death

μενεις ξυπνιος ολο το βραδυ να αναρωτιεσαι γιατι υπαρχεις γιατι ζεις αλλα πανω απ'ολα γιατι χρειαζεσαι εναν ανθρωπο να αγαπησεις και να αγαπηθεις. γιατι δινεις ψευτικες υποσχεσεις μονο και μονο για να κανεις τον αλλο να νιωσει καλα εκεινη την στιγμη. ξεκιναει απο ερωτα, αγαπη καταληγει ενα ψεμα ενας ακομα θανατος των καρδιων μας...

this world is so cruel place
and we're here only to lose
so before life tears us apart let
eath bless me with you


και ξερεις οτι ολος ο κοσμος ποτε δεν θα σε καταλαβει οση προσπαθεια και αν κανεις. οι ανθρωποι ακομα και αυτοι που νομιζεις οτι τα εχουν ολα καποια στιγμη τα χανουν. ο λογος? αμα ρωτησεις καποιον θα σου πει ''ετσι ειναι η ζωη'' αλλα η πραγματικοτητα δεν ειναι αυτη. η πραγματικοτητα ειναι οτι ολοι θελουν να ζησουν και να καταφερουν τα παντα αλλα τα κανουν ολα τοσο γρηγορα και σε τοση νεαρη ηλικεια που καποτε ενω εισαι νεος ακομα, ολα χανουν το νοημα τους και μαζι με αυτο χανεις και εσυ το νοημα της ζωης. σας μπερδεψα. οι σκεψεις μου βγαινουν μπερδεμμενες και δεν ξερω πως να εκφραστω... ετσι ζητω ειλικρινα καποιον να μου συμπαρασταθει καποιον να με αγαπησει για αυτο που ειμαι μεσα μου...


won't you die tonight for love
baby join me in death
won't you die
baby join me in death
won't you die tonight for love
baby join me in death

και παλι γυρνας στα παλια. σε ξεθωριασμενες αναμνησεις με παλιες αγαπες και ονειρα. ονειρα που δεν πραγματοποιηθηκαν ποτε. αγαπες που δεν υπηρξαν ποτε γιατι εδινες μονο εσυ απο την πλευρα σου χωρις ανταποκριση και απλα ζητουσες. η αληθεια ειναι οτι ικετευες για αγαπη απο τον αλλον. και αυτος χωρις να δινει σημασια ελεγε καθε φορα τα ιδια διαολεμενα τυποποιημενα λογια ''ναι ρε μωρο μου αφου ξερεις οτι θα σαγαπαω για παντα τι με ρωτας?''

this life ain't worth living
this life ain't worth living
this life ain't worth living
this life ain't worth living


αυτη η ζωη πραγματικα δεν αξιζει να ζει. και μεσα της ειμαστε και μεις. αρα ουτε εμεις αξιζουμε. γιατι να ξεχναμε ομως τισ χαρουμενες στιγμες μας και να θυμομαστε παντα τις χειροτερες? οταν χωριζεις σπαει η καρδια σου σε δισεκατομμυρια κομματακια. πληγωθηκες και αρχιζεις να μισεις αυτον που σου το εκανε αυτο. αυτον που σου ανοιξε μια τοσο μεγαλη πληγη. ομως γιατι μετα τον χωρισμο δεν τον ευχαριστεις για τις στιγμες που σου υποσχοταν να ειστε μαζι για παντα? τις στιγμες που ακουγες τον θανατο καποιου αλλα δεν μπορουσες να ελενξεις το χαμογελο που εβγαινε αυθορμητα στα χειλη σου επειδη πριν απο λιγη ωρα ησουν με αυτον που αγαπουσες?

won't you die tonight for love
baby join me in death
won't you die
baby join me in death
won't you die tonight for love
baby join me in death

και τελικα να'μαστε μικροσκοπικοι ανθρωποι που πιστευουμε οτι εχουμε τεραστια προβληματα αλλα στην πραγματικοτητα φταιμε εμεις γιατι οι ανθρωποι προκαλουν ο ενας στον αλλο αυτα τα προβληματα. και κανεις δεν το παραδεχεται. οποτε ας ειμαστε ευγνωμονες για τις στιγμες μας για τα αισθηματα που ειχαμε, και να αντικρυζουμε το μελλον με αισιοδοξια εστω και αν δεν μας δειχνει παντα την καλη του πλευρα. και ετσι μενει μια τελευταια προταση. μια υποσχεση...

baby join me in death...

ΤΕΛΟΣ

αυτο το τραγουδι των ''Him'' το ''join me in death'' ειναι αφιερωμενο σε εναν ανθρωπο που πηγε να αυτοκτονησει πεφτοντας σε εναν γκρεμο με το αυτοκινητο λογω του κοριτσιου που τον ξεχασε. που ξεχασε την αγαπη τους. οταν εφτασε στο σημειο του γκρεμου και πηγε να πατησει το γκαζι ακουστηκε η μελωδια της αρχης αυτου του τραγουδιου. ο νεαρος σκεφτηκε να ακουσει το τραγουδι οτι και αν ελεγε επειδη θα ηταν και το τελευταιο του. ομως οταν εληξε πατησε οπισθεν και γυρησε πισω. αυτο το τραγουδι αυτα τα λογια εσωσαν μια ανθρωπινη ζωη. εσωσαν μια αγαπη. ο νεαρος πηγε στο σπιτι της παντρεμενης πλεον αγαπης του εκλαψε και της ειπε οτι την αγαπα και οτι την ευχαριστει για οσα περασανε μαζι. υστερα γυρησε στην καθημερινη του ζωη αλλαγμενος απο μεσα του. εμαθε να ξεχωριζει τι αξιζει στην ζωη και τι οχι. και αυτο που αξιζει ειναι η ιδια η ζωη. προχωρησε κανονικα αλλα δεν εκανε καμια αλλη σχεση. 3 λεπτα και 38 δευτερολεπτα πριν αφησει την τελευταια του πνοη ακουσε ξανα το τραγουδι που τον εσωσε. το ακουσε για δευτερη φορα. η πρωτη του ηταν στον γκρεμο. θα με ρωτησετε γιατι δεν το ακουγε σε ολη του τη ζωη αφου τον ειχε αγκηξει τοσο? δεν το βρηκε ποτε ξανα το τραγουδι? το ειχε βρει οταν γυρησε σπιτι του αλλα το φυλαξε για μια ειδικη περιπτωση. ηθελε να το ακουσει ξανα μονο οταν τα λογια θα τον εξεφραζαν και θα του δημιουργουσαν δακρυα στα ματια...το φυλουσε τοσα χρονια για τη τελευταια του μερα. για τον δευτςρο θανατο του. γιατι ο καθε ανθρωπος εχει δυο θανατους. τον πρωτο που νομιζει οτι θα πεθανει και τον δευτερο που πραγματικα πεθαινει. Ευχαριστω ξαδερφε που μου εμαθες τι θα πει ζωη...

Πρωτομαγιά


ειχα σχεδια για σημερα το βραδυ να βγω να διασκεδασω με φιλους και φιλες και μαντεψτε τι. ΓΟΝΕΙΣ. ΕΝΤΑΞΕΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΟΥ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΑΛΛΑ γονεις. ''ΕΧΕΙΣ ΔΙΑΒΑΣΜΑ'' ''ΔΙΝΕΙΣ ΑΓΓΛΙΚΑ'' ''ΕΧΕΙΣ ΚΙΘΑΡΑ'' ''ΔΙΑΒΑΣΕ'' ''ΦΤΙΑΞΕ ΕΝΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ'' τα συνηθισμενα δηλαδη. και ενω υποτιθεται εγω ειμαι μεσα στο δωματιο μου και διαβαζω εχω το λαπτοπ απο κατω απο το παπλωμα και βαριεμαι. και θα μεινω ετσι ολο το σαββατο. καταθλιψη. και υστερα μου λενε να πηγαινω με τα νερα τους και οτι θα εχουμε πιο ευκολη επικοινωνια και τετοιες μπουρδες. η ζωη ειναι μικρη. πρεπει να διασκεδασουμε και λιγο. αυριο μπορει να με πατησει φορτηγο. θα πεθανω με την σκεψη ''αχ αυριο εχω φροντηστηριο'' και αμα υπαρχει θεος που δεν πολυπιστευω, οταν θα παω στο ενδιαμεσο και με ρωτησει ο αγιος πετρος ''πρεπει αν δουμε αν θα πας στον παραδεισο η στην κολαση. τι καλο εκανες στην ζωη σου?'' εγω τι θα του πω? ''συγγνωμη αλλα τιποτα επειδη ειχα διαβασμα'' ??? ε? η κατα τα λεγομενα της θρησκευτικου μου που με βγαζει συνεχως απο το μαθημα γτ δεν ειμαι ''θεουσα'' και τολμω να πω την γνωμη μου, οι βαθμοι μετρανε στο τι ανθρωπος εισαι. δηλαδη οταν θα σταθω παλι μπροστα στον αγιο πετρο θα κοιταξει τον μεγαλο του καταλογο με τους βαθμους ολων των ανθρωπων και θα μου πει ''για να δουμε τι πηρες στα θρησκευτικα στο γυμνασιο. 10?? ιιιι γρηγορα στην κολαση'' ωστε αυτα μετρανε πια? μου λενε οτι υπολογιζω πολυ τα υλικα αγαθα και δεν σκεφτομαι τουσ ανθρωπουσ που υποτιθεται μαγαπανε. αυτοι γιατι κοιτανε τους βαθμους και οχι εμενα που τους αγαπω? ε? γιατι? καλα πολυ στη θρησκεια το εριξα και δεν πιστευω κιολας. οχι δεν ειμαι αθεη. πιστευω πωσ οι ανθρωποι κανουν το μελλον τουσ και κανεις δεν μπορει να τους σωσει απο το πεπρωμενο... με το να πεις μια προσευχη δεν θα σταματησουν να σε κυνηγαν οι τραπεζες για τα χρεη σου. ουτε και θα περασεις τισ εξετασεις ιστοριας χωρις να ανοιξεις βιβλιο. ουτε θα σηκωθεις την αλλη μερα και θα εισαι κουκλαρα. ουτε θα κερδισεις το τζοκερ αλλα και ουτε θα σε προσεξει ο θεος του σχολειου ενω δεν ηξερε οτι υπηρχες παρολο που εσυ τον ξερεις απο την δευτερα δημοτικου. οι ανθρωποι κανουν το μελλον τους οπως και να'χει. και καποιος επιτελους να παει στη θρησκευτικο μου και να την ριξει απο τη σκαλα πριν το κανω εγω. ειπα κακια τωρα? θα παω στην κολαση. ε λοιπον.ΧΕΣΤΗΚΑ.

Τρίτη 27 Απριλίου 2010

Απαντηση στο σχολιο...

strangeDrEaMeR είπε...
ναι πολύ ωραίο το νοήμα και σωστό
πραγματικά δεν ήξερα πως οι γονείς σου είχαν πεθανει
σε μια ανάρτηση είχες πει πως σου φώναζαν για το σχολείο
πέθαναν τώρα πρόσφατα?
συγνώμη για την ανοήτη ερώτηση μου...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

η ερωτηση σου δεν ειναι καθολου ανοητη. θα εξηγησω. ισως φανει ειρωνια αλλα τη μερα που εγραφα εκεινη την αναρτηση το ιδιο βραδυ μου ειπαν οτι ηθελαν να συζητησουμε(οι γονεις μου). μου ειπαν λοιπον οτι υοθετηθηκα. δεν ξερουν που ειναι οι αληθινοι μου γονεις ή γιατι με αφησαν λογικα λογω των χρηματων...ή επειδη δεν μπορουσαν να με μεγαλωσουν ή ή ή για αλλους χιλιους λογους. πραγματικα δεν ξερω. ειναι δυσκολο για μενα αλλα θα πω τι εγινε εκεινη τη μερα. καταρχας μου το ειπανε στις 2 το βραδυ οταν γυρησαν απο μια βολτα και η υποτιθεμενη μαμα μου ειχε πιει ενα ποτηρι κρασι λιγο παραπανω και πεταξε ενα υπονοουμενο. δευτερον να σας πω οτι εχω εναν αδερφο που αποδειχτηκε ετεροθαλης δηλαδη πραγματικος γιος αυτων που με υοθετησαν. εκεινη τη μερα ειχαμε εμεις οι δυο εναν καυγα και του ειπα οτι ειχε υοθετηθει. που να ηξερα οτι συνεβαινε το αντιθετο. εκεινο λοιπον το βραδυ η μητερα μου μου το ανεφερε. πρωτη μου αντιδραση? το γελιο. αρχησα να γελαω σαν υστερικια. δευτερη αντιδραση? το χαμογελο μου παγωσε. τριτη? αρπαξα τα κλειδια και εφυγα. γυρησα κατα τισ 5. ειχαν πεσει για υπνο αφηνωντας μου ενα σημειωμα στο τραπεζι της κουζινας. εγραφε ''ξερουμε οτι εισαι μπερδεμενη. θα σε αφησουμε στην ησυχια σου οποτε θελησεις ελα να μας μιλησεις'' πηγα για υπνο και γω. μετα τι εγινε? κλειδωθηκα δυο μερες στην τουαλετα. η πεινα με αναγκασε να βγω και τελικα να συζητησω με τους υποτιθεμενους (παντα) γονεις μου. δεν λυπηθηκα δεν εκλαψα ουτε στεναχωρηθηκα για τιποτα. δεν ηξεραν καν να μου πουν τα ονοματα των πραγματικων μου γονιων! τηλεφωνησαν στο ιδρυμα που με πηραν και ουτε αυτοι ηξεραν. οποτε μενει ενα μυστηριο και εγω συνεχιζω κανονικα τη ζωη μου με λιγες μικροδιαφορες. πλεον οι γονεις που εχω δεν με ελενχουν, δεν με πιεζουν παρα πολυ και γενικοτερα με εχουν οχι παραμελησει αλλα με εχουν αφησει να κλειστ λιγο στον εαυτο μου. αυτα για τη ζωη μου. και επεισης τους αντιμετωπιζω λιγο διαφορετικα. ειναι κατι σαν ξενοι. δεν μπορω να τουσ φωναζω ''μαμα'' και ''μπαμπα''. μου ειναι πολυ δυσκολο αλλα προσπαθω να μην σηκωνω ταραχες και φασαριες στο σπιτι. ελπιζω αν απαντησα πληρως στις ερωτησεις ολων. οσο για τους νεκρους το εγραψα (και ισως φανηκε λιγο σκληρο) γιατι μεσα μου, μεσα στην καρδια και την ψυχη μου οι ανθρωποι αν μπορουν να αποκαλουνται ανθρωποι. τσπ αυτοι που με εγκατελειψαν ετσι ,εχουν πεθανει για μενα. δεν ειναι τιποτα. και αν ποτε εμφανιστουν εγω δεν θα τους περιμενω. δεν θα τους συγχωρεσω. δεν θα τους φερθω καλα. αντιθετα θα τους φερθω οπως μου φερθηκαν και εκεινοι. με σκληροτητα. γιατι η συγχωρεση εχει και τα ορια της...

Κυριακή 25 Απριλίου 2010

''don't be socked that people die, be surprised you're still alive''

ακουσα ενα τραγουδι των ''Flyleaf'' το ''Cassie''. αλλα οχι την ηχογραφηση του στουντιου αλλα σκετο μο νο με κιθαρα. αλλαζουν λιγο τα λογια σε καποια σημεια. ενα απο τα λογια ηταν ''don't be socked that people die, be surprised you're still alive''. αναρωτιθηκα το νοημα. το πραγματικο νοημα αυτοων των στιχων. και εφτασα στο συμπερασμα οτι εχουν δικιο. το οτι ειμαστε ζωντανοι εχει σημασια και οχι το τι συμβαινει γυρω μας. θα το εξηγησω καλυτερα. μπορει αν εχουν πεθανει οι γονεις μου σε τροχαιο. η γιαγια μου η μονη υποστηριξη να μην στεκει στα καλα τησ. ο αδερφοσ μου να εχει καταληξει κλεφτης. να μην εχω φιλους. οι βαθμοι μου στο σχολειο και με οτι καταπιανομαι να ειναι χαλια. αλλα μου μενει ενα πραγμα για το οποιο θελω να ζησω. η μουσικη. οποτε φτανω στο συμπερασμα για αλλη μια φορα οτι αν καποιοσ μου ελεγε να επιλεξω αναμεσα στο αν κουφαθω και να τυφλωθω θα επελεγα το δευτερο. η μουσικη ειανι πολυτιμη. οσο υπαρχει ανθρωποι θα αναπνεουν ακι θα παιρνουν ελπιδα απο αυτην. κοιταξτε ποθ εφτασα. αρχισα να λεω στιχους απο ενα τραγουδι και συνεχησα στο να εξηγω τι σημαινει η μουσικη για μενα. η μουσικη ειναι σνα την αναπνοη. ισωσ και πιο πολυτιμη. ακουστε το τραγουδι. αξιζει...

Τετάρτη 7 Απριλίου 2010

Αγάπη και Έρωτας

τον αγαπωωωω!!! αλλα δεν με ξερει. τον λατρευω!!! αλλα δεν με ξερει τον θελωωω!!! αλλα δεν με ξερει. δεν τον εχω δει ποτε απο κοντα, κοιταω την παλια φωτογραφια. 3 χρονια κολλημενη και δεν τον εχω δει ποτε. δεν ειναι τέλειος. αλλα μου φτανει. δεν ειμαι καλη για αυτον. αλλα τον θελω τοσο πολυ! να τον σφιξω στην αγκαλια μου, να του δωσω ενα φιλι και να του πω 'ειμαι ερωτευμενη μαζι σου' φοβαμαι οτι αν τον δω θα απογοητευτω. καποτε με ρωτησαν αν ειχα επιλογη στο να τυφλωθω και να κουφαθω πιο θα διαλεγα. απανταω με σιγουρια τωρα πια. να τυφλωθω. γιατι χωρις ηχο ο ανθρωπος δεν μπορει να ζησει. γιατι χωρις μουσικη ο κοσμος δεν μπορει να ζησει. γιατι χωρις την γλυκια του φωνη εγω δεν μπορω να υπαρξω. οπως και εκατομυρια αλλα κοριτσια. ολες τρελαμενες απο ερωτα για αυτον. και ομως. γιατι εγω να νομιζω οτι ειμαι η μοναδικη? η ξεχωριστη? που ξερω οτι τα ιδια δεν σκεφτονται και αλλες? και ομως. ονειρευομαι οταν θα ειμαι μαζι του. και ζω με αυτο το ονειρο. να τον δω απο κοντα. εστω και το τελευταιο πραγμα που θα κανω. εστω και η τελευταια ματια που θα ριξω θελω να ειναι στα ματια του. στα υπεροχα γαλαζοπρασσινα ματια του. αυτα τα ματια... αχ αυτα τα ματια... που εξαιτειας τους πεφτω σε εναν γκρεμο. σε εναν γκρεμο χωρις πατο. και ξερετε πως λεγεται αυτος ο γκρεμος? ΠΟΤΕ. ετσι λεγεται. γιατι ποτε δεν θα φτασω στον πατο του. γιατι ποτε δεν θα τον δω. γιατι ποτε δεν θα τον ακουσω. γιατι ποτε δεν θα τον αγγιξω. γιατι ποτε δεν θα μαθει ποσο πολυ τον ερωτευτηκα. ποσο πολυ τον αγαπησα...

Κυριακή 28 Μαρτίου 2010

Him-Gone With Τhe Sin

Ένα απλά υπέροχο τραγούδι με το οποίο έχω κολλήσει άσχημα από χθές... χαχαχα... ακούστε το πραγματικά αξίζει... Ville Valo 4 ever!!!

Σάββατο 27 Μαρτίου 2010

Με Πληγωσαν...

με πληγωσαν ανεπανορθωτα...και ακομα δεν το καταλαβαν. ειμαι μονη μου. και στο σπιτι και στο εσωτερικο μου. δεν θελω να μιλαω. δεν θελω να πω τιποτα σε κανεναν. ο νους μου εχει στερεψει πλεον απο λογια. και ολα αυτα ειναι περιττα. γιατι υπαρχει αυτος ο κοσμος? τι ειμαστε τελικα εμεις για αυτον? παρεξηγημενοι ειμαστε. αυτο ειμαστε. γιατι δεν μπορουμε να ζησουμε. γιατι δεν ξερουμε πως να ζησουμε. γιατι δεν θελουμε να ζησουμε. και αναρωτιεμαι. τι ειμαστε τελικα? γιατι τα κανουμε ολα αυτα? γιατι υπαρχουμε? και μπορω να απαντησω. υπαρχουμε γιατι δεν το επιλεξαμε. οτι δεν θελει ο ανθρωπος να κανει ή να γινει στο τελος αυτο γινεται. δεν ξερω αν με καταλαβαινετε... μισος. αυτο υπαρχει. αγαπη? χαθηκε για παντα. γιατι? αυτο το γιατι τυρανναει ολο τον κοσμο. και καθομαι και γραφω πραγματα που ποτε κανεις δεν θα διαβασει και νιωθω καλυτερα. νιωθω καλυτερα για αυτον τον αδικο και σκληρο κοσμο. υπαρχει αγαθοτητα τελικα? εστω και σε ενα νεογενητο μωρο? δεν το νομιζω...

Για Ολα Φταει Το Σχολειο

θελει κανεις πραγματικα να μαθει τι συμβαινει στη ζωη του αλλου? και γιατι? και αμα κλαις και σε ρωτησει ο αλλος τι εχεις θα ειναι απο πραγματικο ενδιαφερον? πως θα ξερεις? πως θα γνωριζεις? και τωρα θα πω μια μικρη ιστορια απο τη ζωη μου. την ιστοριουλα που ζω τωρα. γεματη συναισθηματα μισους εγκαταλειψης...φοβου... ολα αρχισαν οπως παντα απο τους βαθμους. οχι ακριβως δηλαδη. πηρα ενα 17 σε ενα τεστ στα αρχαια και ηξερα οτι θα γραφαμε και δεν τους το ειπα. δηλαδη το ειπα αλλα ως συνηθως κανεις δεν ενδιαφερθηκε. μολις πηρα τον βαθμο αρχισαν να φωναζουν και να λενε για το ποσο αχρηστη ειμαι. καλα ρε φιλε το καταλαβαμε. ειμαι αχρηστη και ασχετη. αλλα πρεπει να παιρνεις τις κατινες φιλες σου αν τους λες τα παραπονα σου για μενα και να με βριζεις? γιατι ρε μανα? τι σου εκανα? στο κατω αν δεν ηθελες να με κρατησεις ας με εριχνες ή αλλιως αμα δεν με θες τωρα να παω να αυτοκτονησω να τελειωνουμε. το θεμα παραμενει το ιδιο. αφου συσκευτηκα με τις φιλες μου μου εδωσαν μια λυση. 'μικρη κανε την καταθλιπτικη' μου ειπαν. που να ηξερα το αμοιρο τα αποτελεσματα? ετσι αρχισα το σχεδιο το οποιο ξεκινησε την 25η μαρτιου. μαυρα ρουχα κουκουλα και ακουστικα στο σπιτι. απαντησεις μονο 'ναι' και 'οχι' στα τηλεφωνα ολοι οσοι με ηθελαν συννενοημενοι να λεω μονολεκτικα πραγματα και να τους το κλεινω. οι τοιχοι μαυρα σπρει που ελεγαν 'η ζωη, η ζωη εδω τελειωνει...' αλλαγη φοντου του pc. φωτογραφιες κολλημενεσ σε ολο το δωματιο του Marilyn Manson. να βαζω τερμα μουσικη bullet for my valentine, marilyn manson, system of a down, evanescence και αλλα... ακομα και μαυρες καλτσες κρεμασα στους τοιχους... του μπαμπα μου κιολας... τατουαζ χτυπησα πανω απο τις φλεβες. σε μια βδομαδα απο την αρχη του σχεδιου θα ζητουσα να με στειλουν σε ψυχολογο και θα τον τρελανα... μεχρι που ειμασταν καλεσμενοι σε ενα τραπεζι και επιτηδες αγορασα δυο βιβλια για τα ανεξηγητα φαινομενα οπως φαντασματα, βουντου, και τετοια. ακομα και το 'φονισσα' του Παπαδιαμαντη αγορασα. και σημερα ολα γκρεμιζονται. μαθαινω οτι η μανα της κολλητης μου λεει οτι ειμαι κακη επιρροη για αυτην και μου κοβουν ολες τις παρεες. οι γονεις μου ριχνουν το φταιξιμο για ολα αυτα στην αλλη μου κολλητη που παλιοτερα ηταν μπλεγμενη σε διαφορα... και αυτα γιατι? για ενα κωλοβαθμο. για ενα κωλοσχολειο. και αναρωτιεμαι αν αλλοι σκεφτονται οπως εγω. αν κανεις αλλος εκτος απο μενα εχει παρατηρησει οτι ολοι οι χωρισμοι των οικογενειων, ολοι οι τσακωμοι ολα τα παντα ειναι εξαιτειας του καταραμενου του σχολειου. 'αγαπη μου ξεχασες να παρεις το παιδι απο το σχολειο χωριζουμε γιατι εισαι ανευθινος' 'μωρακι μου δεν αντεχω αλλο να διαβαζω το παιδι και εσυ να δουλευεις. συγγνωμη αντρα μου αλλα πρεπει να χωρησουμε' αληθεια τα εχει σκεφτει ολα αυτα κανεις ή ειμαι η μονη??? αν με ακουει καποιος οπουδηποτε... σας παρακαλω...

να μια φωτογραφια του φοντου του υπολογιστη που αλλαξα...

Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010

σημερα εψαχνα ατακες στο ιντερνετ. ισωσ φταιει ο τσακωμος με τους γονεις μου. ναι αυυος φταιει. εχω κανει ολοκληρο σχεδιο για να τουσ σπασω τα νευρα. το μεσημερι ειχαμε μια συζητηση. με ρωτησαν τι σχεδια εχω για το μελλον. που θα καταντησω? πωσ θα ζησω? ποια ειναι τα ονειρα μου? και εγω απαντησα 'ολη μου η ζωη βασιζεται στα ονειρα μου. δεν θελω να χανω χρονο για αυτο παω για υπνο.' εκανα καλα? ωσ ποτε θα αποφευγω το μελλον?

Η Γιαγιά Μου

ονειρα...ονειρα που ειχε σε νεοτερη ηλικεια και τις τα εκλεψαν. κοντουλα γεματουλα με αραια μαλλια χαμενη σε εναν καταδικο της κοσμο που πολλοι θα ηθελαν να εχουν. αυτη ειναι η γιαγια μου. καθε φορα με μια ματια με ενα αντικρυσμα νιωθω τα ματια μου υγρα. να κλαινε για το θεαμα που αντικριζουν. γιατι η γιαγια μου ειναι μοναδικη. γιατι η αρρωστια βρηκε τη γιαγια μου. γιατι η αρρωστια ηξερε πως η γιαγια μου ειναι ενα δυνατο ατομο και μπορει να το αντεξει. ομως η αρρωστια ηρθε μετα. πρωτα χτυπησε την πορτα η δυστυχια. ο θανατος του παππου μου. και απο κεινη την ημερα μας επισκεπτηκε η αρρωστεια. η γιαγια μου τρελαθηκε. αλλοι λενε πως ζει σε ενα ιδανικο κοσμο. ποια ειναι η αληθεια? οι συζητησεις μαζι της δεν βγαζουν ακρη. τα παιδια της γειτονιας γελανε μαζι της. και οταν τους βλεπει να χαμογελανε, γελαει και αυτη νομιζοντας πως εχει γινει κατι αστειο. μου ερχεται να ουρλιαξω. 'γιαγια ξυπνα σε κοροιδευουν' και αυτη συνεχιζει να γελαει. η μητερα μου της χαμογελαει και αυτη. και η γιαγια μου την μαλωνει και της λεει 'ο ανθρωπος που χαμογελα οταν ολα πανε στραβα σημαινει πως εχει βρει καποιον για να ριξει το φταιξιμο' η μαμα απανταει οτι δεν υπαρχει τιποτα στραβο. και η γιαγια μου απανταει¨'νομιζετε οτι δεν ξερω την καταντια μου?' κλεινεται στο δωματιο με οργη. αχ γιαγιακα να ηξερες. να ηξερες μονο ποσο πολυ σε αγαπαω και στεναχωριεμαι να σε βλεπω ετσι. σαγαπαω γιαγια και δεν ντρεπομαι να το πω. σαγαπαω γιατι δινεις νοημα στη ζωη μου. της δινεις την ελπιδα οτι θα γινεις καλα...και οτι η παραπανω σκηνη καποια στιγμη θα παψει να επαναλαμβανεται καθε μερα...