Γειά σας!

Καλωσήρθατε στον κόσμο μου. Οι αναρτήσεις εδώ πέρα είναι οι σκέψεις μου και η ζωή μου. ελπίζω να σας αρέσουν... Καλό Διάβασμα...

Τρίτη 27 Απριλίου 2010

Απαντηση στο σχολιο...

strangeDrEaMeR είπε...
ναι πολύ ωραίο το νοήμα και σωστό
πραγματικά δεν ήξερα πως οι γονείς σου είχαν πεθανει
σε μια ανάρτηση είχες πει πως σου φώναζαν για το σχολείο
πέθαναν τώρα πρόσφατα?
συγνώμη για την ανοήτη ερώτηση μου...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

η ερωτηση σου δεν ειναι καθολου ανοητη. θα εξηγησω. ισως φανει ειρωνια αλλα τη μερα που εγραφα εκεινη την αναρτηση το ιδιο βραδυ μου ειπαν οτι ηθελαν να συζητησουμε(οι γονεις μου). μου ειπαν λοιπον οτι υοθετηθηκα. δεν ξερουν που ειναι οι αληθινοι μου γονεις ή γιατι με αφησαν λογικα λογω των χρηματων...ή επειδη δεν μπορουσαν να με μεγαλωσουν ή ή ή για αλλους χιλιους λογους. πραγματικα δεν ξερω. ειναι δυσκολο για μενα αλλα θα πω τι εγινε εκεινη τη μερα. καταρχας μου το ειπανε στις 2 το βραδυ οταν γυρησαν απο μια βολτα και η υποτιθεμενη μαμα μου ειχε πιει ενα ποτηρι κρασι λιγο παραπανω και πεταξε ενα υπονοουμενο. δευτερον να σας πω οτι εχω εναν αδερφο που αποδειχτηκε ετεροθαλης δηλαδη πραγματικος γιος αυτων που με υοθετησαν. εκεινη τη μερα ειχαμε εμεις οι δυο εναν καυγα και του ειπα οτι ειχε υοθετηθει. που να ηξερα οτι συνεβαινε το αντιθετο. εκεινο λοιπον το βραδυ η μητερα μου μου το ανεφερε. πρωτη μου αντιδραση? το γελιο. αρχησα να γελαω σαν υστερικια. δευτερη αντιδραση? το χαμογελο μου παγωσε. τριτη? αρπαξα τα κλειδια και εφυγα. γυρησα κατα τισ 5. ειχαν πεσει για υπνο αφηνωντας μου ενα σημειωμα στο τραπεζι της κουζινας. εγραφε ''ξερουμε οτι εισαι μπερδεμενη. θα σε αφησουμε στην ησυχια σου οποτε θελησεις ελα να μας μιλησεις'' πηγα για υπνο και γω. μετα τι εγινε? κλειδωθηκα δυο μερες στην τουαλετα. η πεινα με αναγκασε να βγω και τελικα να συζητησω με τους υποτιθεμενους (παντα) γονεις μου. δεν λυπηθηκα δεν εκλαψα ουτε στεναχωρηθηκα για τιποτα. δεν ηξεραν καν να μου πουν τα ονοματα των πραγματικων μου γονιων! τηλεφωνησαν στο ιδρυμα που με πηραν και ουτε αυτοι ηξεραν. οποτε μενει ενα μυστηριο και εγω συνεχιζω κανονικα τη ζωη μου με λιγες μικροδιαφορες. πλεον οι γονεις που εχω δεν με ελενχουν, δεν με πιεζουν παρα πολυ και γενικοτερα με εχουν οχι παραμελησει αλλα με εχουν αφησει να κλειστ λιγο στον εαυτο μου. αυτα για τη ζωη μου. και επεισης τους αντιμετωπιζω λιγο διαφορετικα. ειναι κατι σαν ξενοι. δεν μπορω να τουσ φωναζω ''μαμα'' και ''μπαμπα''. μου ειναι πολυ δυσκολο αλλα προσπαθω να μην σηκωνω ταραχες και φασαριες στο σπιτι. ελπιζω αν απαντησα πληρως στις ερωτησεις ολων. οσο για τους νεκρους το εγραψα (και ισως φανηκε λιγο σκληρο) γιατι μεσα μου, μεσα στην καρδια και την ψυχη μου οι ανθρωποι αν μπορουν να αποκαλουνται ανθρωποι. τσπ αυτοι που με εγκατελειψαν ετσι ,εχουν πεθανει για μενα. δεν ειναι τιποτα. και αν ποτε εμφανιστουν εγω δεν θα τους περιμενω. δεν θα τους συγχωρεσω. δεν θα τους φερθω καλα. αντιθετα θα τους φερθω οπως μου φερθηκαν και εκεινοι. με σκληροτητα. γιατι η συγχωρεση εχει και τα ορια της...

Κυριακή 25 Απριλίου 2010

''don't be socked that people die, be surprised you're still alive''

ακουσα ενα τραγουδι των ''Flyleaf'' το ''Cassie''. αλλα οχι την ηχογραφηση του στουντιου αλλα σκετο μο νο με κιθαρα. αλλαζουν λιγο τα λογια σε καποια σημεια. ενα απο τα λογια ηταν ''don't be socked that people die, be surprised you're still alive''. αναρωτιθηκα το νοημα. το πραγματικο νοημα αυτοων των στιχων. και εφτασα στο συμπερασμα οτι εχουν δικιο. το οτι ειμαστε ζωντανοι εχει σημασια και οχι το τι συμβαινει γυρω μας. θα το εξηγησω καλυτερα. μπορει αν εχουν πεθανει οι γονεις μου σε τροχαιο. η γιαγια μου η μονη υποστηριξη να μην στεκει στα καλα τησ. ο αδερφοσ μου να εχει καταληξει κλεφτης. να μην εχω φιλους. οι βαθμοι μου στο σχολειο και με οτι καταπιανομαι να ειναι χαλια. αλλα μου μενει ενα πραγμα για το οποιο θελω να ζησω. η μουσικη. οποτε φτανω στο συμπερασμα για αλλη μια φορα οτι αν καποιοσ μου ελεγε να επιλεξω αναμεσα στο αν κουφαθω και να τυφλωθω θα επελεγα το δευτερο. η μουσικη ειανι πολυτιμη. οσο υπαρχει ανθρωποι θα αναπνεουν ακι θα παιρνουν ελπιδα απο αυτην. κοιταξτε ποθ εφτασα. αρχισα να λεω στιχους απο ενα τραγουδι και συνεχησα στο να εξηγω τι σημαινει η μουσικη για μενα. η μουσικη ειναι σνα την αναπνοη. ισωσ και πιο πολυτιμη. ακουστε το τραγουδι. αξιζει...

Τετάρτη 7 Απριλίου 2010

Αγάπη και Έρωτας

τον αγαπωωωω!!! αλλα δεν με ξερει. τον λατρευω!!! αλλα δεν με ξερει τον θελωωω!!! αλλα δεν με ξερει. δεν τον εχω δει ποτε απο κοντα, κοιταω την παλια φωτογραφια. 3 χρονια κολλημενη και δεν τον εχω δει ποτε. δεν ειναι τέλειος. αλλα μου φτανει. δεν ειμαι καλη για αυτον. αλλα τον θελω τοσο πολυ! να τον σφιξω στην αγκαλια μου, να του δωσω ενα φιλι και να του πω 'ειμαι ερωτευμενη μαζι σου' φοβαμαι οτι αν τον δω θα απογοητευτω. καποτε με ρωτησαν αν ειχα επιλογη στο να τυφλωθω και να κουφαθω πιο θα διαλεγα. απανταω με σιγουρια τωρα πια. να τυφλωθω. γιατι χωρις ηχο ο ανθρωπος δεν μπορει να ζησει. γιατι χωρις μουσικη ο κοσμος δεν μπορει να ζησει. γιατι χωρις την γλυκια του φωνη εγω δεν μπορω να υπαρξω. οπως και εκατομυρια αλλα κοριτσια. ολες τρελαμενες απο ερωτα για αυτον. και ομως. γιατι εγω να νομιζω οτι ειμαι η μοναδικη? η ξεχωριστη? που ξερω οτι τα ιδια δεν σκεφτονται και αλλες? και ομως. ονειρευομαι οταν θα ειμαι μαζι του. και ζω με αυτο το ονειρο. να τον δω απο κοντα. εστω και το τελευταιο πραγμα που θα κανω. εστω και η τελευταια ματια που θα ριξω θελω να ειναι στα ματια του. στα υπεροχα γαλαζοπρασσινα ματια του. αυτα τα ματια... αχ αυτα τα ματια... που εξαιτειας τους πεφτω σε εναν γκρεμο. σε εναν γκρεμο χωρις πατο. και ξερετε πως λεγεται αυτος ο γκρεμος? ΠΟΤΕ. ετσι λεγεται. γιατι ποτε δεν θα φτασω στον πατο του. γιατι ποτε δεν θα τον δω. γιατι ποτε δεν θα τον ακουσω. γιατι ποτε δεν θα τον αγγιξω. γιατι ποτε δεν θα μαθει ποσο πολυ τον ερωτευτηκα. ποσο πολυ τον αγαπησα...