Γειά σας!

Καλωσήρθατε στον κόσμο μου. Οι αναρτήσεις εδώ πέρα είναι οι σκέψεις μου και η ζωή μου. ελπίζω να σας αρέσουν... Καλό Διάβασμα...

Σάββατο 27 Μαρτίου 2010

Για Ολα Φταει Το Σχολειο

θελει κανεις πραγματικα να μαθει τι συμβαινει στη ζωη του αλλου? και γιατι? και αμα κλαις και σε ρωτησει ο αλλος τι εχεις θα ειναι απο πραγματικο ενδιαφερον? πως θα ξερεις? πως θα γνωριζεις? και τωρα θα πω μια μικρη ιστορια απο τη ζωη μου. την ιστοριουλα που ζω τωρα. γεματη συναισθηματα μισους εγκαταλειψης...φοβου... ολα αρχισαν οπως παντα απο τους βαθμους. οχι ακριβως δηλαδη. πηρα ενα 17 σε ενα τεστ στα αρχαια και ηξερα οτι θα γραφαμε και δεν τους το ειπα. δηλαδη το ειπα αλλα ως συνηθως κανεις δεν ενδιαφερθηκε. μολις πηρα τον βαθμο αρχισαν να φωναζουν και να λενε για το ποσο αχρηστη ειμαι. καλα ρε φιλε το καταλαβαμε. ειμαι αχρηστη και ασχετη. αλλα πρεπει να παιρνεις τις κατινες φιλες σου αν τους λες τα παραπονα σου για μενα και να με βριζεις? γιατι ρε μανα? τι σου εκανα? στο κατω αν δεν ηθελες να με κρατησεις ας με εριχνες ή αλλιως αμα δεν με θες τωρα να παω να αυτοκτονησω να τελειωνουμε. το θεμα παραμενει το ιδιο. αφου συσκευτηκα με τις φιλες μου μου εδωσαν μια λυση. 'μικρη κανε την καταθλιπτικη' μου ειπαν. που να ηξερα το αμοιρο τα αποτελεσματα? ετσι αρχισα το σχεδιο το οποιο ξεκινησε την 25η μαρτιου. μαυρα ρουχα κουκουλα και ακουστικα στο σπιτι. απαντησεις μονο 'ναι' και 'οχι' στα τηλεφωνα ολοι οσοι με ηθελαν συννενοημενοι να λεω μονολεκτικα πραγματα και να τους το κλεινω. οι τοιχοι μαυρα σπρει που ελεγαν 'η ζωη, η ζωη εδω τελειωνει...' αλλαγη φοντου του pc. φωτογραφιες κολλημενεσ σε ολο το δωματιο του Marilyn Manson. να βαζω τερμα μουσικη bullet for my valentine, marilyn manson, system of a down, evanescence και αλλα... ακομα και μαυρες καλτσες κρεμασα στους τοιχους... του μπαμπα μου κιολας... τατουαζ χτυπησα πανω απο τις φλεβες. σε μια βδομαδα απο την αρχη του σχεδιου θα ζητουσα να με στειλουν σε ψυχολογο και θα τον τρελανα... μεχρι που ειμασταν καλεσμενοι σε ενα τραπεζι και επιτηδες αγορασα δυο βιβλια για τα ανεξηγητα φαινομενα οπως φαντασματα, βουντου, και τετοια. ακομα και το 'φονισσα' του Παπαδιαμαντη αγορασα. και σημερα ολα γκρεμιζονται. μαθαινω οτι η μανα της κολλητης μου λεει οτι ειμαι κακη επιρροη για αυτην και μου κοβουν ολες τις παρεες. οι γονεις μου ριχνουν το φταιξιμο για ολα αυτα στην αλλη μου κολλητη που παλιοτερα ηταν μπλεγμενη σε διαφορα... και αυτα γιατι? για ενα κωλοβαθμο. για ενα κωλοσχολειο. και αναρωτιεμαι αν αλλοι σκεφτονται οπως εγω. αν κανεις αλλος εκτος απο μενα εχει παρατηρησει οτι ολοι οι χωρισμοι των οικογενειων, ολοι οι τσακωμοι ολα τα παντα ειναι εξαιτειας του καταραμενου του σχολειου. 'αγαπη μου ξεχασες να παρεις το παιδι απο το σχολειο χωριζουμε γιατι εισαι ανευθινος' 'μωρακι μου δεν αντεχω αλλο να διαβαζω το παιδι και εσυ να δουλευεις. συγγνωμη αντρα μου αλλα πρεπει να χωρησουμε' αληθεια τα εχει σκεφτει ολα αυτα κανεις ή ειμαι η μονη??? αν με ακουει καποιος οπουδηποτε... σας παρακαλω...

να μια φωτογραφια του φοντου του υπολογιστη που αλλαξα...

5 σχόλια:

  1. συγνώμη που δεν άφηνα σχόλια τόσο καιρό.
    η αλήθεια είναι πως δεν έμπαινα και τόσο πολύ στα άλλα blogs.
    μην ανησυχείς δεν είσαι η μόνη που τα σκέφτεται αυτά.
    κι εγώ μια από τα ίδια περνάω για άλλους λόγους όμως.
    κουράγιο.
    μόνο αυτό έχω να πω.
    να κι εγώ σήμερα πλακώθηκα με την μάνα μ
    προσπάθησα να της εξηγήσω ότι με πληγώνει με αυτά που κάνει και κάνει και όλα αυτά που αναφέρεις εσύ σε αυτό το κείμενο και κάνει και άλλα, εκείνη άρχισε να λέει για όταν ήταν μικρό παιδί που την χτυπούσε με την ζώνη ο πατέρας της και άλλα τέτοια, δεν έβγαλα άκρη οκ.
    σε νιώθω πάντως.
    κουράγιο και υπομονή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ευχαριστω. και μενα κατι απρομοια μου λεγαν οτι οταν ηταν μικροι ηταν πιο αυστηρα τα πραγματα και οτι ο σεβασμος εχει χαθει στις μερες μας και αλλα τετοια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ακριβώς
    λογικό είναι να νιώσεις άσχημα
    αλλά μην το παίρνεις κατάκαρδα
    έφηβοι είμαστε κάνουμε πράγματα που μπορεί να μην καταλαβαίνουν
    κουράζονται κι αυτοί με την δουλειά
    απλά κάνε υπομονή =)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. προσπαθω... αλλα μερικες φορες ειναι υπερανω των δυναμεων μου. δεν μπορω να ελενξω την επιθετικοτητα που βγαζω. φανταζομαι οτι αυτο ειναι απλα...εφηβεια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ναι εφηβεία είναι.
    κι εγώ είμαι πολύ επιθετική με του γονείς μου.
    τους έχω βρίσει κι όλας =/
    φταίω κι εγώ που νευριάζω εύκολα
    κι όταν νευριάσω γίνομαι άλλος άνθρωπος
    δεν πειράζει αν ξεσπάσεις καμιά φορά.
    όταν ηρεμήσεις πήγαινε και ζήτα συγνώμη και μίλα τους θα καταλάβουν

    ΑπάντησηΔιαγραφή